Czarni myśliwi - recydywiści i kłusownicy, którym Himmler osobiście proponuje wolność w zamian za polowanie na ludzi na terenach okupowanych. Człowiek przystępujący do tej faustowskiej umowy to Oskar Dirlewanger, doktor politologii, ochotnik z czasów pierwszej wojny światowej, sadysta skazany za gwałt na nieletniej.

Dla czarnych myśliwych wojna oznacza polowanie na partyzantów, ale zajmują się także dozorowaniem polskich Żydów w obozach i uczestniczą w tłumieniu powstania warszawskiego. Ludzie z jednostki specjalnej dokonują rzezi, gwałtów, grabieży na taką skalę, że same zwierzchnictwo SS wszczyna w tej sprawie dochodzenie.

Dwieście białoruskich wiosek znika z powierzchni ziemi, w Warszawie z rąk czarnych myśliwych giną tysiące ludzi. Żołnierze Dirlewangera wyróżniają się okrucieństwem w czasie rzezi Woli.

Napisana na podstawie materiałów z archiwów niemieckich, rosyjskich i polskich praca Christiana Ingrao stanowi pierwsze całościowe opracowanie na temat kłusowników Hitlera.

"Powstanie warszawskie pozostaje zbrodnią nieukaraną. Prawie żaden z odpowiedzialnych za ludobójstwo w Warszawie w sierpniu i wrześniu 1944 roku nie został za to skazany. Teraz niemal we wszystkich przypadkach jest już za późno. Ale nie jest za późno na pamięć, dokumentację, analizę. Monografia jednego z najbardziej przerażających i odrażających oddziałów II wojny światowej, brygady Dirlewangera , uzupełnia istotną lukę w naszej wiedzy i pamięci. W sposób systematyczny i szczegółowy, a przez to - niezwykle wstrząsający i autentyczny - autor ukazuje w niej mechanizmy totalitarnej machiny zagłady".
(Jan Ołdakowski)

"Ta książka wchodzi pod skórę. Irytuje, boli, uwiera. Prawie na każdej stronie mierzymy się z ogromem zła i cierpienia, czujemy dreszcz przebiegający po plecach. Ale trzeba ją przeczytać. Bo trzeba skonfrontować się z historią, o której tak łatwo potrafimy zapomnieć".
(Angelika Kuźniak)

"Książka straszna, pasjonująca, bo niesłychanie niewygodna".
(Thomas Wieder, "Le Monde des Livres")

Jej nie było. Była jej wiedza, medycyna, jej rozum i serce, była jak jałmużnik, który daje jałmużnę i szybko cofa rękę, by obdarowany nie zauważył, do kogo należy. (...) Ona tylko oddawała innym, co otrzymywała od Boga, niczego nie dawała od siebie, była tylko pośrednikiem. Jadwiga Boryta-Nowakowska Dzięki niej nie odrzuciłam [w trudnym czasie okupacji sowieckiej] wszystkiego, czego uczono mnie w szkole, dzięki niej nie nauczyłam się się nienawiści, dzięki niej przeczytałam najlepsze pozycje z literatury rosyjskiej - dzień po dniu uczyła mnie na odległość, a ja błam mądrzejsza jej mądrością. Wierzyłam w każde jej słowo, nauczyłam się od niej nie potępiać ludzi. Zofia Chazanow Z radością oddajemy do rąk czytelnika drugie wydanie książki poświęconej błogosławionej siostrze Ewie (Bogumile) Noiszewskiej CSIC - niepokalance - pierwszej polskiej błogosławionej lekarce.W roku 1994, gdy ukazało się pierwsze wydanie opracowania, Kościół katolicki zaliczył już siostrę Ewę w poczet Sług Bożych. W tym samym roku zakończył się proces informacyjny męczenników II wojny światowej, a pięć lat później Święty Jan Paweł II dokonał beatyfikacji 108 polskich męczenników - wśród nich dwóch niepokalanek: siostry Marty Wołowskiej i siostry Ewy Noiszewskiej , zamordowanych przez Niemców w 1942 r. w Słonimie (dzisiejsza Białoruś).

Historia Rzezi Wołyńskiej, zbrodni ludobójstwa, dokonanej przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w 1943 r. Zamordowano wtedy ok. 60 tys. Polaków, a kolejne 70 tys. Polaków zamordowali ukraińscy nacjonaliści na terenie Małopolski Wschodniej. Apogeum ludobójstwa przypadło na 11 lipca 1943 roku. Na uśpione niedzielnym odpoczynkiem w pierwszych dniach żniw polskie wsie i chutory, na wiernych zgromadzonych w katolickich świątyniach spadły pociski, granaty, butelki z zapalona benzyna, ostrza wideł, kos, noży, siekier i pogrzebaczy. Nie było obrońców, bowiem w wielu miejscowościach pozostały w większości kobiety i dzieci.